maandag 2 mei 2011

Dag 12 Bazancourt - Reims

02/05/2011 Trip: 17km totaal: 307km
Vandaag was het een korte tocht tot Reims. Na 17km stond ik al in het postkantoor om dan te horen dat mijn pakje "poste restante" nog niet was gearriveerd. Morgen na 10 uur mag ik nog eens een kansje wagen! Ik verblijf momenteel in een klooster met zeer nette kamers en er is zelfs wifi beschikbaar. Aan de kathedraal nam ik afscheid van Nicole en Adrien, met wie ik toch 2 dagen samen was. Zij keren met de trein naar huis, ergens in de omgeving van Luik, om later dit jaar nog enkele stukken naar Compostela te wandelen. Eerst dronken we als afscheid nog een glaasje champagne. Bij het inschrijven hier in het klooster maakte ik al meteen kennis met Georges. Het blijkt een goedlachse Amerikaan te zijn en ook hij is onderweg naar Rome. Wie weet zien we elkaar nog weer onderweg. Hoe blij kan (ook een grote mens) al niet zijn met een pakje? Ik was niet al te zeker of de postbediende wel goed had gezocht naar mijn pakje. Dus trok ik iets na 5 uur opnieuw naar het postkantoor, in de hoop dat het iemand anders was die me zou bedienen. Gelukkig was dit ook zo en in vroeg dus onschuldig of er een pakje voor mij was. De man ging een kleine opslagruimte binnen en ook hij vond niets. Maar toen de deur half open stond zag ik mijn pakje zowaar naar mij liggen lachen. Blijkbaar lag het niet op de juiste plaats... Ik heb nu mijn gerief en kan weer verder wandelen, wat ik dan ook morgen meteen ga doen, en mijn voorziene rustdag overslaan.

Aujourd'hui très courte étape. Après 17 km j'étais déja arrivé au bureau de poste pour m'entendre dire que mon coli "poste restante" n'était pas arrivé. Demain vers 10 heures je peux encore faire une tentative. Je séjourne pour l'instant dans un couvent avec des chambres très nettes et je dispose même du WiFi Au pied de la cathédrale j'ai pris congé d'Adrien et de Nicole avec qui j'ai quand même passé deux jours. Ils reprennent le train vers les environs de Liège et plus tard dans l'année ils reprondront leur pélérinage vers Compostelle. Pour cloturer notre rencontre nous avons encore bu un verre de Champagne. Lors de l'inscription au couvent chez fait la connaissance de Georges un américain toujours de bonne humeur qui fait également route vers Rome. Si Dieu le veut nos routes se recroiseront encore. Comme on peut être heureux (même adulte) en recevant un paquet. Je n'étais pas sur que le préposé à la poste avait bien cherché et vers 5 heures je suis retourné à la poste avec l'espoir d'être servi par un autre employé. Et de fait mon voeux s'est réalisé et avec un air innocent j'ai demandé si un paquet était arrivé à mon nom. L'homme est entré dans un minuscule cabinet et n'a rien trouvé mais au travers de la porte entrebaillé j'ai aperçu mon paquet qui me souriait. Il avait été déposé à une mauvaise place. J'ai mon matériel et demain je peux continuer ma route sans prendre le jour de repos que j'avais prévu