vrijdag 8 juli 2011

laatste dag in Rome

Laatste bericht voor mijn thuiskomst. Onze tocht gisteren door Rome was er eentje in mineur: het was echt te warm om te genieten en om toch iets te zien namen we een toeristische rondrit met een bus. Ook op de bus was het snikheet telkens hij even halt hield. Ik was nog een laatste maal met Robert en Michael op stap, dus dronken we nog een pintje als afscheid. Van de hospitalero's kreeg ik te horen dat het niet mogelijk was om langer dan 2 nachten te verblijven dus moest ik vandaag andere oorden opzoeken. Op het internet vond ik een niet al te dure hotelkamer in Ciampino waar ik het vliegtuig huiswaarts moet nemen. Dus bestond mijn dag vandaag uit afscheid nemen van mijn vrienden Robert en Michael alsook de supersympathieke Slowaakse hospitalero Andrej. Ik dacht eerst nog even de 20 km te voet te doen maar ik heb mijn schoenen achter gelaten en op mijn sandalen wou ik het niet riskeren. Ik nam dus maar de trein... Ik kan niet nalaten enkele dankwoorden te uiten: eerst en vooral aan mijn vrouw en kinderen die me het mogelijk maakten deze lange tocht te doen. Ik was tenslotte toch weer 3 maanden van huis. Ik wil ook de de vele vrienden bedanken die ik op deze reis ontmoette en met wie ik verder nog contact zal blijven hebben. Ook de zeer vele berichtjes via email en reacties op mijn blog gaven me regelmatig een opsteker, allen bedankt daarvoor. Maar wie ik zeker niet mag vergeten zijn mijn schoonzoon Wim, die dagelijks mijn blog verzorgde en schoonzus Jaqueline die dagelijks de vertaling naar het Frans deed. Nen heel dikke merci aan allebei.

Dernier message avant mon retour à la maison. Notre excursion dans Rome s'est déroulée en mineur : il faisait trop chaud pour en profiter et pour quand même encore voir quelque chose de la ville nous avons pris un bus touristique. Même sur le bus il faisait trop chaud surtout lors des arrêts. C'était mon dernier jour en compagnie de Robert en Michael et nous avons encore pris un verre ensemble avant de nous séparer. Mon hôte m'a annoncé qu'il était impossible de résider chez eux plus de deux nuits et ai du me déplacer vers d'autres horizons. Sur Internet j'ai déniché un hôtel pas trop cher à Ciampino d'où je prendrai l'avion direction maison. Ma journée a consisté à faire mes adieux à mes amis Robert et Michael ainsi qu'a mon hôte super sympathique le slavaque Andrej. J'avais d'abord pensé faire la distance de 20 km à pied mais comme je m'étais déja séparé de mes chaussures et je n'ai pas osé tenter le coup avec mes sandales au pieds et par conséquen,t j'ai pris le train..... Je ne peux m'empêcher de remercier avant tout mon épouse et mes enfants qui m'ont permis de réaliser ce long parcours car en réalité j'ai quand même été 3 mois au loin. Je ne peux pas oublier tous les amis que j'ai rencontré en route et avec qui je garderai certainement contact. Merci également à tous ceux qui m'ont envoyé des messages, des e-mails et des encouragements sur le blog pour me soutenir. Je ne peux surement pas oublier mon beau-fils Wim qui à journellement mis mon blog à jour ainsi que ma belle-soeur Jacqueline qui en a fait la traduction en français : en gros merci à tous deux

donderdag 7 juli 2011

Dag 78 Rome

Ik kan voor 2 nachten verblijven bij het St. Jacobsgenootschap in Rome. Ik onmoette opnieuw Robert, de Bretoen, die een ommetje gemaakt heeft via Firenze. Hij kwam samen aan met een Brits koppel die de volledige Via Francigena deed vanaf Canterbury. Gisterenavond herhaalde zich de symbolische voetwassing als verwelkoming binnen het genootschap. De hospitalero's zijn met 4 en heel vriendelijk en gedienstig, er wordt zelfs gekookt en ook voor het ontbijt zorgen ze. Na het avondmaal haalde Marco zelfs zijn gitaar boven en zong heel gemoedelijk enkele liedjes waarbij hij ons aanmoedigde mee te zingen. Vanmorgen dan te voet terug naar het Vaticaan waar Robert en de Engelsen nog hun Testimonium moesten afhalen. Terwijl ik op het St. Pietersplein wachtte op Robert kwam daar plots Michael (Liechtenstein) aangewandeld. We namen hem op sleeptouw door Rome, in zo verre we daar veel zin in hadden, want het was opnieuw heel warm. Later gingen we samen naar het pelgrimsverblijf.

Je peux résider 2 nuits dans la communauté de Saint-Jacques à Rome. J'ai de nouveau rencontré Robert le Breton qui a fait un détour via Florence. Il était accompagné d'un couple britannique qui ont fait complètement la Via Francigena depuis Canterbury. Hier soir j'ai de nouveau eu droit au symbolique lavement des pieds en signe de bienvenue dans la communauté de Saint-Jacques. Les hôtes sont au nombre de quatre et extrêmement gentils et serviables ils cuisinent même pour nous et préparent le petit déjeuner. Après le repas du soir Marco a sorti sa guitare et nous a chanté quelques chansons et nous a encouragé pour l'accompagner. Ce matin de nouveau à pied au Vatican où Robert et les Anglais devaient aller chercher leur certificat. Pendant que j'attendais leur sortie sur la place Saint-Pierre Michael (du Lichtenstein) est arrivé. Nous l'avons pris en charge dans Rome pour autant que nous en avions envie car il faisait très chaud. Plus tard nous avons rejoint ensemble le gîte

woensdag 6 juli 2011

Dag 77 La Storta - Rome

06/07/2011 dagtrip: 17 km totaal: 1982 km.
Het was opnieuw mooi weer vandaag. De laatste etappe echter gaat voor het grootste gedeelte langs de drukke Via Cassia, waar dikwijls niet gedacht is aan de voetgangers. Net voor ik het centrum van Rome binnenkwam mocht ik nog even een kleine klim doen om alzo toch nog een mooi stukje park door te trekken. In het park kwam ik eerst iemand tegen die me zomaar geluk wenste. Nog iets verder wandelden 2 vrouwen die me vroegen waar ik vertrokken was. Ze zeiden me letterlijk (in het Italiaans dan) "Welkom in Rome en ziedaar St. Pieters", waarbij ze me de te volgen weg wezen. En waarlijk, ik stapte 10 meter verder door een hekken en daar beneden mag Rome aan mijn voeten. Dit was toch even slikken. Ik moest echter nog even stappen voor ik in het Vaticaan arriveerde, maar uiteindelijk heb ik mijn einddoel bereikt. Het was wel even een gedoe om in een kleine wc van kledij te wisselen want met een korte broek zien ze je daar niet zo graag komen. Ik ging op zoek naar de sacristie waar Don Bruno Vercesi normaal gezien de pelgrims ontvangt maar deze blijkt nu net in vakantie te zijn. Ik moest even in een wachtzaaltje plaats nemen en er zou iemand anders komen. Na enkele minuten kwam een geestelijke binnen die bij mij aan het tafeltje kwam zitten en begon vol bewondering over mijn reis te praten. Hij praatte goed Frans en was reeds menig maal in België maar niet in Gent. Na enkele minuten kwam een jonge vrouw binnen, schrok lichtjes en deed een stapje achteruit. Uiteindelijk bleek deze vrouw de persoon te zijn die voor mijn document moest zorgen. Aan haar reactie te zien moest hier een voornaam persoon van het Vaticaan bij mij zitten maar ik weet eerlijk gezegd niet wie het was... De Paus was het zeker niet.

Il fait de nouveau beau aujourd'hui. La dernière étape se déroule pour la plupart du temps en empruntant la très fréquentée Via Cassia où souvent on n'a pas pensé aux piétons. Juste avant d'atteindre le centre de Rome j'ai encore du faire une petite montée à travers un très beau parc. Dans le parc lui-même j'ai été accosté par quelqu'un simplement pour me souhaiter bonne chance un peu plus loin 2 dames m'ont demandé d'où j'étais parti. Elles m'ont littéralement dit "Biencenue à Rome et voici Saint-Pierre (évidemment en italien), ensuite elles m'ont indiqué le chemin à emprunter pour y arriver. Et en effet 10 m plus loin à travers une grille j'avais Rome à mes pieds. C'était un moment très émouvant. J'ai encore du marcher avant d'arriver au Vatican, mais le principal : j'avais atteint mon objectif. J'ai eu un peu de peine pour changer de tenue dans un petit W.C. car ils n'aiment pas vous voir arriver en short. Je suis parti à la recherche de la sacristie où normalement Don Bruno Vercesi accueille les pélérins mais il était en vacances. J'ai du prendre place dans une petite salle d'attente en attendant son remplaçant. Après avoir patienté quelques minutes un éclésiastique est venu s'installer auprès de moi et a commence a parler avec admiration de ma randonnée. Il parlait bien le français et avait déja séjourné plusieures fois en Belgique mais pas à Gent. Pendant notre entretien une jeune femme est entrée, s'est saisie et s'est retirée. Finalement la jeune femme était la personne qui devait me délivrer mon document. A voir sa réaction j'étais en compagnie de quelqu'un d'importatant dans la hiérarchie du Vatican mais j'ignore qui c'était... ce dont je suis sur ce n'était pas le Pape

dinsdag 5 juli 2011

Dag 77 Compagnona di Roma - La Storta

05/07/2011 dagtrip: 20 km totaal: 1965 km.
Toen ik vanmorgen vertrok zag het erg grijs en somber uit en hoorde ik af en toe in de verte een donderslag. In de nabij gelegen bar nuttigde ik een koffie(tje) en vertrok snel. Ik wilde uit de buurt blijven van het naderende onweer en zette er goed vaart achter. Na een km of 7 barstte de hel echter los en kon ik als enige schuilplaats een boom vinden. Ik trok m'n poncho aan en bleef stokstijf staan want dit was echt te veel van het goede. Donder en bliksem gepaard met hevige wind en bakken water werden gelijk over me heen gegoten. Na zo een kwartiertje werd het iets minder en besloot ik om toch maar verder te stappen. Mijn voeten slopten in mijn schoenen, aangenaam was anders. Was dit nog een laatste beproeving voor mijn aankomst in Rome? Om mijn weg iets in te korten besloot ik langs de weg te lopen wat eigenlijk nogal gevaarlijk is in Italië. Om juist 11 uur stond ik al aan het klooster van de "Suore delle Poverelle" waar ik nu verblijf. Ze waren wel een beetje verrast door mijn vroege aankomst maar lieten me er toch in. Gelukkig maar want nu kon ik die natte schoenen en kousen uit doen. Die schoenen komen nooit droog tegen morgen.

Lors de mon départ ce matin le ciel était gris et au loin j'entendais des coups de tonnerre. J'ai vite bu un (petit) café dans un bar à proximité et me suis mis en route Je voulais rester en dehors de la portée de l'orage et ai pressé le pas. Après 7 km l'enfer s'est déchaîné et n'ai trouvé qu'un arbre pour m'abriter. J'ai mis mon poncho et suis resté sur place raide comme un baton car c'était vraiment trop pénible. Tonnerre et éclairs accompagnés de rafales d'eau qui se sont déversées sur moi. Après un quart d'heure cela s'est un peu calmé et j'ai décidé de repartir. Mes pieds étaient trempés et celà n'est pas très agréable. Etais-ce la dernière épreuve à subir avant mon entrée dans Rome ? Pour abréger mon parcours j'ai décidé d'emprunter la route ce qui est spécialement dangereux en Italie. A 11.00 heures j'étais déja arrivé au couvent "Suore delle Poverelle" où je réside pour l'instant. Ils étaient bien un peu surpris de mon arrivée matinale mais m'ont quand même laissé entrer. Quel bonheur, j'ai enfin pu retirer mes chausettes et chaussures trempées. Mes godasses ne seront jamais sèches pour demain.

maandag 4 juli 2011

Dag 75 Sutri - Compagnona Di Roma

04/07/2011 dagtrip: 22 km totaal: 1945 km.
Hoe dichter ik Rome nader hoe meer ik langs soms wel heel drukke wegen moet wandelen. Hopelijk houden mijn schoenen het nog 2 dagen uit, want mijn linker schoen begint lelijke scheuren te vertonen. Die gaan alvast niet meer mee naar huis! Ik verblijf vandaag in een parochiaal centrum en slaap op een matras op de vloer maar er zijn propere en warme douches. Ik zal zeker geen pijn in de rug krijgen van een slechte vering onder de matras. Het is nu echt aftellen, ik ben nu 2 dagen alleen op stap zonder ook maar een enkele andere pelgrim te ontmoeten waar ik eens een praatje mee kan maken.

Au plus je me rapproche de Rome au plus je dois emprunter des chemins très fréquentés. J'espère que mes chaussures vont encore tenir le coup pendant 2 jours car mon soulier gauche présente de fameuses déchirures. Je ne les ramènerai certainement pas à la maison ! Je séjourne pour l'instant dans un centre paroissial et dors sur un matelas posé par terre mais il y a des douches propres et de l'eau chaude. Je suis sur que j'aurai mal au dos de la mauvaise suspension. Le décompte à commencé, je suis maintenant déja 2 jours en route sans rencontrer un seul autre pélérin avec qui je pourrais faire la causette.

zondag 3 juli 2011

Dag 74 Viterbo - Sutri

03/07/2011 dagtrip: 31 km totaal: 1923 km.
Vandaag mooie tocht door de bossen en een klim tot boven 900m. Verblijf in een pelgrimsostello van de Clarissen. Alles gebeurde via een draailuik zodat er geen rechtstreeks contact is met de buitenwereld. Nog 3 dagen stappen om woensdag aan te komen in Rome. Mijn terugvlucht is geregeld voor zaterdag.

Aujourd'hui belle randonnée à travers bois avec une montée de 9OO m. Séjour dans un accueil pour pélérins tenu par des soeurs Clarisses. Tout se passe à travers une tourniquet pour éviter tout contact avec le monde extérieur. Encore 3 jours de marche pour atteindre Rome mercredi. Mon vol de retour est retenu pour samedi.

zaterdag 2 juli 2011

Dag 73 Bolsena - Viterbo

02/07/2011 dagtrip: 38 km totaal: 1891 km.
Vandaag enkele uren regen gehad. Toen we in Montefiascone een koffie zaten te drinken zeiden de vrouwen dat ze hier al stopten en de trein naar Siena namen waar de auto stond en indien mogelijk naar de Palio gaan kijken. Ik was even verrast maar begreep het. Ik was van plan vanavond te tracteren als afscheid voor alles wat ze voor mij deden maar zal maar opnieuw alleen gaan, dat is al even geleden. Ik had geluk, was net binnen toen het opnieuw begon te regenen. Ik verblijf nu in een ostello bij de zusterkes...

Aujourd'hui il a plu durant quelques heures. Alors que nous bétions en train de déguster un café à Montefiascone les dames m'ont annoncé qu'elles arrêtaient ici leur randonnée et qu'elles prennaient le train pour Sienne où leur voiture était parquées et si possible assister au "Palio". J'étais un peu surpris mais comprenait leur décision. J'étais d'avis de les régaler ce soir en remerciement de tout ce qu'elles avaient fait pour moi mais devrai continuer ma route seul, celà faisait un bout de temps que ce ne m'était plus arrivé. J'ai eu de la veine car j'étais déja à l'abri quand la pluie a recommencé. Je séjourne maintenant dans un "hostello" tenu par des bonnes soeurs

vrijdag 1 juli 2011

Dag 72 Acquapendente - Bolsena

01/07/2011 dagtrip: 22 km totaal: 1853 km.
Vandaag eens uitgeslapen want we hadden maar een korte etappe voor de boeg, dus om 5.30u uit de veren. Hier en daar een wolkje maakte dat het ook iets minder warm was om te stappen. Al na een 10tal km konden we van in de hoogte het meer van Bolsena ontwaren. Het valt op dat in deze streek naast wijnranken en olijfbomen ook veel zonnebloemen geteeld worden. Ik had het nog niet vermeld maar gisterenmorgen hebben we definitief Toscane verlaten en zet ik nu de eindsprint naar Rome waar ik waarschijnlijk woensdag 6 juli zal aankomen. We (nog altijd Oriana, Patrizia en ik) verblijven vandaag in het mooie ex-Convento Santa Maria del Giglio. Alles is hier aanwezig zelfs internet en wifi. Inmiddels is ook Michael (Liechtenstein) hier aangekomen. Hij was gisteren ook in Acquapendente, maar in een ander slaapverblijf. Zo ontmoet je regelmatig mensen die dan na enkele dagen weer uit je beeld verdwijnen. Normaal gezien is het morgen de laatste dag dat ik met de 2 Italiaanse vrouwen wandel want zij moeten huiswaarts.

Aujourd'hui grasse mâtinée car l'étape est courte, nous nous sommes levés à 5.30 h. Deci delà un petit nuage dans le ciel et de ce fait il faisait moins chaud. Déja après une dizaine de km nous avons depuis les hauteurs apperçu le lac de Bolsena. Ici dans la région il n'y a pas seulement des vignobles et des oliviers mais également beaucoup de tournesols. J'ai également oublié de mentionner que j'ai quitté la Toscane et ai commencé le sprint final vers Rome où j'arriverai probablement le 6 juillet. Nous (Oriana, Patrizia et moi-même)résidons ce soir le splendide ex-couvent Santa Maria del Giglio. Nous avons ici tout à notre disposition même internet et WiFi. Entretemps Michael (du Lichtenstein) est également arrivé. Il était hier également à Acquapendente mais dans un autre logement. Ainsi nous rencontrons régulièrement des gens qui quelques jours plus tard disparaissent de votre vue. Normalement c'est ma dernière journée en compagnie des 2 dames italiennes car elles retournent chez elles.