06/07/2011 dagtrip: 17 km totaal: 1982 km.Het was opnieuw mooi weer vandaag. De laatste etappe echter gaat voor het grootste gedeelte langs de drukke Via Cassia, waar dikwijls niet gedacht is aan de voetgangers. Net voor ik het centrum van Rome binnenkwam mocht ik nog even een kleine klim doen om alzo toch nog een mooi stukje park door te trekken. In het park kwam ik eerst iemand tegen die me zomaar geluk wenste. Nog iets verder wandelden 2 vrouwen die me vroegen waar ik vertrokken was. Ze zeiden me letterlijk (in het Italiaans dan) "Welkom in Rome en ziedaar St. Pieters", waarbij ze me de te volgen weg wezen. En waarlijk, ik stapte 10 meter verder door een hekken en daar beneden mag Rome aan mijn voeten. Dit was toch even slikken. Ik moest echter nog even stappen voor ik in het Vaticaan arriveerde, maar uiteindelijk heb ik mijn einddoel bereikt. Het was wel even een gedoe om in een kleine wc van kledij te wisselen want met een korte broek zien ze je daar niet zo graag komen. Ik ging op zoek naar de sacristie waar Don Bruno Vercesi normaal gezien de pelgrims ontvangt maar deze blijkt nu net in vakantie te zijn. Ik moest even in een wachtzaaltje plaats nemen en er zou iemand anders komen. Na enkele minuten kwam een geestelijke binnen die bij mij aan het tafeltje kwam zitten en begon vol bewondering over mijn reis te praten. Hij praatte goed Frans en was reeds menig maal in België maar niet in Gent. Na enkele minuten kwam een jonge vrouw binnen, schrok lichtjes en deed een stapje achteruit. Uiteindelijk bleek deze vrouw de persoon te zijn die voor mijn document moest zorgen. Aan haar reactie te zien moest hier een voornaam persoon van het Vaticaan bij mij zitten maar ik weet eerlijk gezegd niet wie het was... De Paus was het zeker niet.
Il fait de nouveau beau aujourd'hui. La dernière étape se déroule pour la plupart du temps en empruntant la très fréquentée Via Cassia où souvent on n'a pas pensé aux piétons. Juste avant d'atteindre le centre de Rome j'ai encore du faire une petite montée à travers un très beau parc. Dans le parc lui-même j'ai été accosté par quelqu'un simplement pour me souhaiter bonne chance un peu plus loin 2 dames m'ont demandé d'où j'étais parti. Elles m'ont littéralement dit "Biencenue à Rome et voici Saint-Pierre (évidemment en italien), ensuite elles m'ont indiqué le chemin à emprunter pour y arriver. Et en effet 10 m plus loin à travers une grille j'avais Rome à mes pieds. C'était un moment très émouvant. J'ai encore du marcher avant d'arriver au Vatican, mais le principal : j'avais atteint mon objectif. J'ai eu un peu de peine pour changer de tenue dans un petit W.C. car ils n'aiment pas vous voir arriver en short. Je suis parti à la recherche de la sacristie où normalement Don Bruno Vercesi accueille les pélérins mais il était en vacances. J'ai du prendre place dans une petite salle d'attente en attendant son remplaçant. Après avoir patienté quelques minutes un éclésiastique est venu s'installer auprès de moi et a commence a parler avec admiration de ma randonnée. Il parlait bien le français et avait déja séjourné plusieures fois en Belgique mais pas à Gent. Pendant notre entretien une jeune femme est entrée, s'est saisie et s'est retirée. Finalement la jeune femme était la personne qui devait me délivrer mon document. A voir sa réaction j'étais en compagnie de quelqu'un d'importatant dans la hiérarchie du Vatican mais j'ignore qui c'était... ce dont je suis sur ce n'était pas le Pape
